Obrażanie innych osób to niestety w naszych czasach codzienność. Do takich sytuacji dochodzi zarówno w kontakcie bezpośrednim, przez komunikatory czy także tzw. hejt w internecie. Niekiedy nie warto kruszyć kopii i lepiej obrazy puścić mimo uszu – zwłaszcza jeśli agresor wykazuje naprawdę niską kulturę. Nieraz jednak pozostawanie biernym w obliczu obrażania słownego może spowodować pogorszenie sytuacji. Ataki nie ustają, a wręcz przybierają na sile. Warto wiedzieć, że przed taką agresją możemy skutecznie się bronić, bo prawo jest po naszej stronie.Obrażanie innych osób to niestety w naszych czasach codzienność. Do takich sytuacji dochodzi zarówno w kontakcie bezpośrednim, przez komunikatory czy także tzw. hejt w internecie. Niekiedy nie warto kruszyć kopii i lepiej obrazy puścić mimo uszu – zwłaszcza jeśli agresor wykazuje naprawdę niską kulturę. Nieraz jednak pozostawanie biernym w obliczu obrażania słownego może spowodować pogorszenie sytuacji. Ataki nie ustają, a wręcz przybierają na sile. Warto wiedzieć, że przed taką agresją możemy skutecznie się bronić, bo prawo jest po naszej stronie.
Znieważenie innej osoby
O obrażaniu mówi Kodeks karny, przewidując różne konsekwencje dla osób, które dopuszczają się takich czynów. Opierać swoje roszczenia należy na art. 216 § 1: „Art. 216. § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.§ 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.§ 3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.§ 4. W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.§ 5. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego”.Powyższy przepis określa więc przestępstwo zniewagi. Należy jednak pamiętać, że do zniewagi dochodzi, jeśli obiektywnie da się ją zauważyć, a nie tylko osoba poszkodowana tak uważa i czuje. Zniewaga może być dokonana za pomocą słów, na piśmie, przez jakąś grafikę/rysunek czy też gest. Sprawca musi działać umyślnie, aby można było mówić o tym przestępstwie.
Naruszenie dóbr osobistych
Skutkiem obrażania kogoś słowami jest zwykle naruszenie jej dóbr osobistych. Te z kolei wymienia art. 23 Kodeksu cywilnego, według którego do dóbr tych zaliczamy m.in. zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko/pseudonim, wizerunek, nietykalność mieszkania, twórczość czy dobre imię. Jeśli dobra osobiste zostają zagrożone przez innych ludzi, można się domagać ich ochrony – przez żądanie zaprzestania np. obrażania słownego czy zniewagi. Oczywiście osoba obrażana ma prawo oczekiwać także sprostowania danych słów czy komunikatów w adekwatnej do sytuacji formie. Dodatkowo pojawia się roszczenie o zadośćuczynienie lub o kwotę wpłaconą na określony, szczytny cel. O tych kwestiach decyduje jednak sąd.
Sprawa sądowa
Zniewagę rozpatrzą sąd z tzw. oskarżenia prywatnego, to znaczy, że tylko osoba poszkodowana może samodzielnie zgłosić taki pozew. Opłata od tego dokumentu wynosi 300 zł. W akcie oskarżenia należy wskazać osobę dopuszczającą się tych czynów, opisać sytuację oraz wykazać odpowiednie dowody. Przed sprawą dochodzi do postępowania mediacyjnego, podczas którego podejmowane są starania, by strony doszły do porozumienia. Można je zawrzeć w postaci ugody.Aby natomiast móc uzyskać zadośćuczynienie za obrażanie słowne, trzeba także udowodnić umyślność działania sprawcy. Mówią o tym różne wyroki Sądu Najwyższego. Jeśli więc dana osoba chciała naruszyć naszą cześć lub godność, możemy domagać się wynagrodzenia pieniężnego lub zapłaty świadczenia na cel charytatywny.
