Dzisiaj obchodzimy pierwszą rocznicę śmierci wybitnego śląskiego reżysera - Kazimierza Kutza. W historii polskiego kina zapisał się takimi filmami jak "Zawrócony", "Śmierć jak kromka chleba" czy wspaniałym tryptykiem śląskim, na który złożyły się: "Sól ziemi czarnej", "Perła w koronie" i "Paciorki jednego różańca".

Kazimierz Kutz urodził się 16 lutego 1929 roku w Szopienicach. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach. Angażował się w działalność organizacji młodzieżowych, takich jak Związek Harcerstwa Polskiego i OM TUR. W 1953 ukończył studia na wydziale reżyserii PWSF w Łodzi. W czasie studiów był członkiem zarządu uczelnianej organizacji Związku Młodzieży Polskiej.

Z filmem związany był od lat 50-tych XX wieku

Pracę reżyserską rozpoczął w 1955 jako asystent Andrzeja Wajdy przy realizacji Pokolenia. Samodzielnym debiutem reżyserskim był w 1959 film "Krzyż Walecznych". W historii polskiego kina zapisał się takimi filmami jak "Zawrócony", "Śmierć jak kromka chleba" czy wspaniałym tryptykiem śląskim, na który złożyły się: "Sól ziemi czarnej", "Perła w koronie" i "Paciorki jednego różańca".

Od połowy lat 70. był inwigilowany przez funkcjonariuszy SB w ramach operacji o kryptonimie "Reżyser". W wyniku inwigilacji zanotowano, iż utrzymywał kontakty z osobami aktywnie działającymi w KSS KOR i nawiązywał kontakty z regionalnymi strukturami "Solidarności”. Był współorganizatorem I Kongresu Kultury Polskiej w Warszawie. W czasie stanu wojennego został internowany w okresie od 14 do 21 grudnia 1981, następnie zwolniony na skutek interwencji biskupa Herberta Bednorza. Jako powód internowania podano utrzymywanie kontaktów z działaczami antysocjalistycznymi, a także negatywny stosunek do władz partyjnych i rzeczywistości społeczno-politycznej w kraju, co zdaniem ówczesnych władz stwarzało zagrożenie dla bezpieczeństwa PRL. Wkrótce w proteście przeciwko wydarzeniom w kopalni "Wujek" zrezygnował ze stanowiska głównego reżysera ośrodka TVP Katowice.

Działalność polityczna

Działalność polityczną rozpoczął w 1997, startując z powodzeniem w wyborach do Senatu IV kadencji jako kandydat bezpartyjny z listy Unii Wolności w województwie katowickim. Od października 2001 do października 2005 pełnił funkcję wicemarszałka Senatu V kadencji, którą łączył z zasiadaniem w Komisji Kultury i Środków Przekazu. W wyborach parlamentarnych w 2005 roku po raz trzeci został senatorem. Startował z ramienia własnego komitetu wyborczego KWW Kazimierza Kutza, otrzymując 111 907 głosów w okręgu katowickim. W wyborach w 2007 kandydował do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej w tym samym okręgu, otrzymując 113 280 głosów. W październiku 2010 opuścił klub parlamentarny PO w geście solidarności z Januszem Palikotem, wspierając tworzone przez niego ugrupowanie.

W wyborach w 2011 ponownie ubiegał się o mandat senatora jako niezależny w okręgu wyborczym nr 80. Został wybrany na VIII kadencję Senatu, otrzymując 81 662 głosy. 27 października 2011 prezydent Bronisław Komorowski powierzył mu wykonywanie obowiązków marszałka seniora Senatu VIII kadencji. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 bezskutecznie ubiegał się o mandat w okręgu śląskim, startując z pierwszego miejsca na liście komitetu wyborczego Europa Plus Twój Ruch i uzyskując 20 426 głosów. W 2015 nie kandydował w kolejnych wyborach parlamentarnych.

Przewodniczył Społecznemu Komitetowi Budowy Muzeum Śląskiego, był też patronem Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje", Festiwalu Filmów Kultowych oraz Kongresu Kultury na Górnym Śląsku. Należał do ZAIKS, był założycielem Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie. Zwyciężył w plebiscycie "Gazety Wyborczej" na najwybitniejszego żyjącego Ślązaka.

Od lat zmagał się z chorobą nowotworową

Pod koniec listopada 2018 roku trafił do szpitala w Józefowie, jego stan był bardzo zły. Środki na leczenie zbierali przyjaciele i fundacja Anny Dymnej. Niestety, tym razem choroba okazała się silniejsza. Zmarł w Międzyleskim Szpitalu Specjalistycznym w Warszawie 18 grudnia 2018. Urna z jego prochami została złożona na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach; uroczystość pogrzebowa miała charakter świecki.